Noizean behin gertatzen da. Bat-batean norbait ezagutzen duzu, berarekin bizpahiru egun biziki igarotzen dituzu, ta konturatu gabe pertsona horri agur esateko garaia heltzen da. Eta nahiz eta harrigarria iruditu, une horretan berak utzitako hutsunea izugarri handia da, amildegi baten aurrean izango bazina bezala sentsitzen zara.
Egun gutxi batzutaz bakarrik ezagutzen duzu, baina pertsona horrekin garatutako harremana hain bizkor sakondu denez, zure baitan sortutako aztarna suak uzten duen tankerakoa da.
Inoiz ez nuen agur esan nahi,
ta ez dut sekulan hori ulertzeko asmoa izan.
"Gero arte"-an gelditu nintzan,
ziur berriz ikusten dugula elkar!
2 comentarios:
Chap, se te ha olvidado incluir la traducción para los que no dominamos el vascuence, jejejeej :P.
¿En tu último post no hablabas sobre la riqueza cultura que implica que la Sexta retransmita los partidos en varios idiomas a la vez?
Pues yo también me subo al carro de la biodiversidad digital. Pero bueno, te traduciré el titulo, que está en alemán y significa "ventana trasera" :P
Publicar un comentario